«یابن آدم خلقتُ الاشیاء لأجلک و خلقتک لأجلی»

«ای انسان! من همه چیز را برای تو آفریدم و تو را ای انسان فقط برای خود آفریدم».
آری خدا انسان را برای ظهور نور خود آفریده همچنانکه در احادیث قدسی هم به این امر اشاره شده است. انسان قرار است ظهوردهنده انوار الهی در همه عوالم باشد. خدا از روح و نور خود او را آفریده و به او قابلیت خلیفه الهی را عنایت کرده است حال آیا سزاوار است که چنین موجودی که سراسر نور خداست اسیر روزمرگی های گذرای دنیا بماند؟ حیف نیست که این وجود بی نهایت فقط به دنیا و حتی به نعمت های معمول بهشت قناعت کند!؟ انسانی که می تواند به رضایت حضرت زهرا سلام الله علیها برسد و در دنیا و آخرت با اهل بیت محضور باشد آیا حیف نیست به چیز دیگری قناعت کند و شرمنده اهل بیت شود؟ راستی مگر روایت نداریم که اهل بیت پدران حقیقی ما هستند و حضرت زهرا سلام الله علیها مادر حقیقی ماست. حال ما که از پدرومادر حقیقی خود دوریم آیا نباید به دنبال والدین حقیقی خود بگردیم؟  ما چه فرزندان غافلی هستیم که درد و دغدغه یافتن والدین خود را نداریم!! والدینی که برای هدایت ما زجرها کشیدند و در نهایت هم درهمین راه شهید شدند. والدینی که لحظه به لحظه به ما عنایت و محبت دارند و هرلحظه به هزار زبان ما را به سوی خود فرا می خوانند. آیا وقت آن نرسیده که به ندای اهل بیت لبیک گوییم؟!!.. یا ایهاالذین آمنوا استجیبوا لله و لرسول اذا دعاکم لما یحییکم...

ای مرکز دایره ی امکان*****وی زبده ی عالم کون و مکان

تو شاه جواهر ناسوتی*****خورشید مظاهر لاهوتی

تا کی ز علایق جسمانی*****در چاه طبیعت تن مانی

صد ملک ز بهر تو چشم به راه*****ای یوسف مصر برآ از چاه